Maceron

De Maceron

De maceron (Smyrnium olusatrum) is een vergeten groente die eeuwenlang werd verbouwd voordat hij door selderij werd verdrongen. Hij was zeer wijdverbreid in de Romeinse tijd, toen de jonge scheuten als groente werden gegeten.

Deze plant is inheems in het Middellandse Zeegebied en in het westen van Frankrijk. De aromatische smaak lijkt sterk op die van selderij.

De jonge scheuten, waarvan de bladstelen vrij vlezig zijn, worden gegeten en bereid, geblancheerd, zoals selderij. De bladeren, evenals de bloemen en zaden, zijn zeer aromatisch en worden gebruikt als kruid, net als selderij of lavas. In Libanon worden ze nog steeds gebruikt in bepaalde soorten tabouleh!

De wortels kunnen rauw of gekookt worden gegeten, bijvoorbeeld met een vinaigrette. Het wordt aangeraden om de wortels in de herfst uit de grond te halen en ze gedurende de winter in zand te bewaren. Hierdoor verliezen ze hun bitterheid en worden ze malser.

Maceron heeft diuretische, eetlustopwekkende en zuiverende eigenschappen.

Teeltadvies

Zaai dun, direct op de plek, ofwel in de herfst of in het vroege voorjaar (maart-april) in rijen met een tussenruimte van 30 cm. Bedek de zaden met 1 cm aarde of goed verkruimelde grond. Houd de bodem vochtig tijdens het ontkiemen (10 tot 20 dagen). Dun uit op een afstand van 15-20 cm binnen de rij.

Maceron geeft de voorkeur aan een vruchtbare, frisse, humusrijke en losse grond. Een zonnige standplaats is ideaal.

Pas de bewatering aan de klimatologische omstandigheden aan. In de zomer, bij droogte, is het aan te raden om te mulchen.

Dit is een tweejarige plant die zich gemakkelijk door zelfzaaiing voortplant.

Oogst maceron naar behoefte. De wortels kunnen de hele winter in de grond blijven. Bescherm ze bij strenge vorst met stro, droge bladeren, enz.