Physalis

Zaden van Physalis

De Physalis is een fascinerende en smakelijke vrucht.

Al duizenden jaren gekweekt in Peru, wordt deze plant gewaardeerd om zijn eetbare vruchten die rijk zijn aan vitamine C en mineralen.

Deze vaste plant is niet winterhard en wordt daarom in onze streken als eenjarige geteeld. Hij wordt 60 tot 80 cm hoog en produceert bloemen in mei die tegen het einde van de zomer en het begin van de herfst in vruchten zullen veranderen.

De vruchten van de physalis, variërend van geel-oranje tot paars, afhankelijk van de variëteit, zijn zo groot als een kers en ontwikkelen zich binnenin een kelk. Deze bessen, met een licht zure, zoete en geparfumeerde smaak, worden rauw gegeten, of verwerkt tot compote of jam. Hun aantrekkelijke uiterlijk maakt ze ook populair als decoratie voor gebak.

Er zijn drie grote variëteiten van Physalis:

• Physalis "Alkékenge" (Physalis peruviana)

De Physalis uit Peru, ook wel "Alkékenge" of "Peruaanse pruim"  genoemd, staat bekend om zijn grote, behaarde bladeren en zijn bossige groei. Deze plant onderscheidt zich door zijn majestueuze uitstraling en wordt vaak beschouwd als de mooiste van de physalisvariëteiten. De vruchten, verpakt in een lantaarnvormige kelk, zijn geel-oranje bessen zo groot als grote kersen, of zelfs kleine abrikozen. Deze bessen, rijk aan vitamines en mineralen, zijn niet alleen voedzaam maar ook esthetisch, en voegen een exotisch tintje toe aan gerechten en desserts.

• Physalis "Grondkers" (Physalis pruinosa)

De Physalis "Grondkers", ook bekend onder de naam Kaapse kruisbes, onderscheidt zich door zijn liggende en kruipende groei. Hoewel zijn vruchten veel lijken op die van de Kaapse kruisbes, zijn ze iets kleiner. Deze physalis wordt gewaardeerd om zijn unieke smaak, een mix van pruim en tomaat, wat het een interessant ingrediënt maakt voor verschillende culinaire toepassingen, vooral in jam en gebak.

• Physalis "Tomatillo" (Physalis ixocarpa)

De Mexicaanse Physalis, vaak tomatillo genoemd, is een zeer productieve en gemakkelijk te kweken plant. Zijn vruchten kunnen paars of groen zijn, afhankelijk van de variëteit, en zijn essentieel in veel Mexicaanse recepten, zoals salsa verde. Het is belangrijk op te merken dat de bloemen van de tomatillo zelf-onvruchtbaar zijn, wat betekent dat er minimaal twee planten nodig zijn voor een goede bestuiving en vruchtvorming.

Teeltadvies

• Zaai: Begin in februari-maart binnenshuis te zaaien bij een temperatuur van 20-25°C. Verplant na de laatste nachtvorst in mei-juni in de volle grond.
• Expositie: Kies een zonnige en windbeschutte plek.
• Bodem: De Physalis gedijt goed in goed doorlatende grond die rijk is aan organisch materiaal.
• Onderhoud: Regelmatig maar matig water geven. Mulchen rond de basis van de plant helpt vocht vast te houden en onkruid te beperken.

Oogst en gebruik

De vruchten van de Physalis zijn klaar om geoogst te worden als hun kelk droog en bruin is geworden. Geniet ervan vers, in jam, gebak, of zelfs in salades voor een exotisch tintje. Let op: onrijpe, groene vruchten zijn giftig.

De vruchten zijn rijk aan vitamine A en B, maar vooral aan vitamine C. Ze zijn ook een interessante bron van bètacaroteen wanneer ze volledig rijp zijn.