Zoete venkel
Zoete venkel (Foeniculum vulgare var. dulce), ook bekend als Florentijnse venkel, is de meest voorkomende en wijdverspreide venkelvariëteit. Deze venkel heeft een knapperige textuur en een subtiele anijssmaak. De knollen zijn wit tot lichtgroen van kleur en vormen een smaakvolle toevoeging aan verschillende gerechten. Oorspronkelijk afkomstig uit het Middellandse Zeegebied, waar het traditioneel in het late seizoen werd geteeld, is deze venkel tegenwoordig populair in keukens wereldwijd.
5 producten
Venkelzaden
Zoete venkel is een knapperige groente afkomstig uit de Middellandse Zee. Het wordt gekenmerkt door zijn witte knol en lange, groene, gevederde stelen, evenals zijn kenmerkende aroma dat doet denken aan anijs. Venkel wordt al sinds de oudheid gebruikt en heeft een rijke culinaire en medicinale geschiedenis.
Het is vooral de knol die wordt geconsumeerd, omdat deze een knapperige textuur en een lichtzoete smaak biedt. Zoete venkel wordt vaak rauw gegeten, in dunne plakjes in salades, of gekookt, waarbij het een frisse en zoete toets toevoegt aan gerechten.
Venkel staat bekend om zijn vezelrijke inhoud, wat de spijsvertering bevordert en bijdraagt aan een goede darmfunctie. Het bevat ook vitamines en mineralen, waaronder vitamine C, vitamine B6, kalium en calcium, die belangrijk zijn voor het behoud van een evenwichtige voeding.
Venkel wordt ook traditioneel gebruikt om zijn medicinale eigenschappen. Het staat bekend om zijn carminatieve effecten, wat betekent dat het helpt bij het verlichten van spijsverteringsproblemen zoals een opgeblazen gevoel en winderigheid. Bovendien wordt het soms gebruikt als een natuurlijk middel om maagpijn en babykolieken te verzachten.
Wat is het verschil tussen zoete venkel en gewone venkel?
Zoete venkel en gewone venkel zijn twee variëteiten van dezelfde plant, Foeniculum vulgare, maar ze vertonen aanzienlijke verschillen in termen van teelt, uiterlijk en culinaire toepassingen.
-
Zoete venkel (Foeniculum vulgare var. dulce):
- Uiterlijk: Zoete venkel, ook wel knolvenkel genoemd, wordt voornamelijk geteeld voor zijn witte, vlezige knol die aan de basis van de plant groeit. De bladeren zijn fijn en gevederd, met een lichtgroene kleur.
- Culinaire toepassingen: De knol van zoete venkel is zeer gewild in de keuken vanwege de zachte, anijsachtige smaak met zoete tonen. Het wordt vaak rauw gegeten in salades of gekookt in gerechten zoals gratins, soepen en stoofschotels.
- Teelt: Dit type venkel wordt voornamelijk geteeld voor zijn knol en vereist een zorgvuldige teelt om een goede grootte en textuur van de knol te verkrijgen. Het wordt vaak geplant in gematigde klimaten en heeft regelmatig water nodig.
-
Gewone venkel (Foeniculum vulgare):
- Uiterlijk: Gewone venkel, ook wel wilde venkel genoemd, vormt geen knol zoals zoete venkel. Het wordt gekweekt voor zijn bladeren, zaden en stelen. De bladeren lijken op die van zoete venkel, maar de plant is over het algemeen groter en minder compact.
- Culinaire toepassingen: Gewone venkel wordt voornamelijk geteeld voor zijn zaden en bladeren. De zaden, met een intense anijssmaak, worden gebruikt als specerij in verschillende gerechten en in kruidenthee. De bladeren kunnen worden gebruikt om vis, sauzen en andere gerechten op smaak te brengen.
- Teelt: Gewone venkel is robuuster en komt vaak in het wild voor. Het is minder veeleisend wat betreft bodem en onderhoud en past zich goed aan verschillende klimaten aan.
Teeltadvies
Zaai in maart-april onder glas en plant uit op een afstand van 25 x 40 cm onder glas, of na 15 mei in de vollegrond.
Voor een late oogst kunt u in juli zaaien in een kwekerij en de planten later uitplanten in de vollegrond, met een oogst in oktober.
Venkel gedijt het beste in luchtige en lichte omstandigheden op een zonnige en beschutte plek. Hij heeft een lichte, maar voedzame bodem nodig en moet regelmatig en overvloedig worden bewaterd. Wanneer de groei stopt, kan de plant doorschieten en zaden vormen.
Oogst na ongeveer twee en een halve maand.
Let op, venkel is gevoelig voor vorst.